1987
 De Grote Molen in de sneeuw.

juni: Piet Has houdt "open huis" in zijn (eerste) gelijknamige automobielbedrijf aan de Lageweg te Hoorn.
De grote kracht van het bedrijf is de grote collectie jonge gebruikte auto's.

 Het portret dat Piet Has Automobielen overbekend maakt in West-Friesland.

18 juli: De "Steenen Kamer" is gerestaureerd. Bijna twee jaar heeft men aan het herstel van dit huis gewerkt (zie 1603).

 
Foto 1: De gesloopte boerderij van Winkel, Dorpsweg 42 (zie 1934).
Foto 2: Creel Winkel draagt een juk.

9 augustus:
Er wordt een prutcross georganiseerd. De deelnemers kunnen zich inschrijven in het café van Piet Bakker genaamd 'De Caroussel'. Het heeft kort voor de wedstrijd flink geregend. De (prut-)omstandigheden op het buitendijkse land zijn dus prima. Dirk de Waal geeft met behulp van een megafoon het startsein. Na afloop van de wedstrijd kunnen de deelnemers zich afspoelen onder een door de brandweer op de dijk geïnstalleerde geïmproviseerde douche.

Klik op de volgende link om een filmpje van deze prutcross te bekijken: Filmpje prutcross Schellinkhout 1987.

12 september: Een weidemolentje (ook wel genoemd: veldmolentje, aanbrengertje of poldermolentje) dat verwaarloosd in het Julianapark in Hoorn staat zie foto 1 hieronder), wordt helemaal gerestaureerd door de molenaars Coen Rood en Jan Beers. Een weidemolen is een relatief kleine molen, die een niet al te groot gebied bemaalt. Meestal gaat het om zogenaamde onderbemaling, teneinde een laag gelegen stuk grond in de polder voldoende droog te kunnen houden. In West-Friesland hebben veel weidemolens gestaan. De kleinste hebben een wiekenkruis-diameter van enkele meters. De grootste zijn zo ongeveer de helft van een normale "volwassen" poldermolen.
Het gerestaureerde molentje gaat de ijsbaan bemalen en komt op de plaats en de fundering te staan van een oud metalen molentje. Op de foto hieronder uit omstreeks 1958, die vanuit de Grote Molen is gemaakt, is het oude molentje nog te zien (links in het midden).

Het nieuwe molentje krijgt de naam "Johan", naar wijlen Johan C. Kerkmeijer, voormalig conservator van het Westfries Museum en oprichter van het naar hem en zijn vrouw genoemde Kerkmeijer-de Regtfonds. Dit fonds, dat zich ten doel stelt bij te dragen aan het in stand houden van West-Fries cultuurbezit, heeft het weidemolentje indertijd van de ondergang gered en in het Julianapark in Hoorn laten plaatsen. Het "Kerkmeijer-de Regtfonds" heeft voor het herstel f 700,- beschikbaar gesteld. Het herstelde weidemolentje wordt op 12 september officieel in bedrijf gesteld door burgemeester A. Vlaar van de gemeente Venhuizen en vervolgens aan de zorgen van de "Stichting De Westfriese Molens" toevertrouwd. Op de tweede foto zien we links op de foto burgemeester Vlaar.
Nadere bijzonderheden over de geschiedenis van "Johan" staan hieronder:
Constructie van het molentje.
Romp: Zwart geteerde houten delen
Kap: Bovenhuis groen geverfd, voorzien van zinken zwart geteerde kap
Vlucht: 03,30 m.
Wiekenvorm: Oudhollands; borden in plaats van zeilen
Kruiwerk: Zetelkruiwerk op kogellagers; zelfkruiïng d.m.v. staartvin (klapt weg bij te sterke wind).
Inrichting: Waaierpomp.
Overbrengingen:
Bovenwiel 19 kammen.
Bonkelaar 8 kammen
Poelie op koningsspil diameter 22,5 cm.
Poelie op pompas diameter 12 cm.
Overbrenging is oorspronkelijk bovenwiel-bonkelaar 1:2,38
Tegenwoordig is de overbrenging met de extra v-snaar 1:4,45
Versieringen
Op het molentje is een plaquette aangebracht met de tekst:
Weidemolen "Johan" afkomstig uit de voormalige polder de Grote Waal te Hoorn. Met steun van de Kerkmeijer-de Regtstichting te Hoorn op deze plaats vakkundig herbouwd door de molenaars Jan Beers en Coen Rood. Op zaterdag 24 october 1987 opnieuw in gebruik gesteld.
Geschiedenis
Het molentje is oorspronkelijk in 1956 gebouwd bij het Weeltje in Hoorn (polder de Grote Waal) door de firma Wouter Rem uit Wormer. Dit gebeurt met steun van de vereniging "Oud Hoorn" en de Commissie voor Landelijk Schoon van het Historisch Genootschap Oud-Westfriesland. Op deze plek hebben reeds eerder weidemolens gestaan. Omstreeks 1900 wordt een weidemolentje gebouwd, op een uit gele steentjes bestaand fundament van een voorganger. Tijdens een vliegende storm in het najaar van 1934 slaan de wieken op hol en wordt het molentje geheel tot wrakhout geblazen. De in de nabijgelegen boerenplaats wonende boer Jan de Boer is pachter van het twee hectare grote "poldertje", dat destijds eigendom is van de familie Demmendaal. Ondanks dat Jan de Boer slechts pachter is - hij houdt 13 melkkoeien, wat jongvee en een paard (Russische ket) - heeft hij al met al voor West-Friese begrippen een behoorlijk spul en is hij wel verplicht om ten behoeve van het zo laag gelegen poldertje een nieuw weidemolentje te laten bouwen. Dat wordt - nu op eiken palen met de verdere opbouw van vurenhout - al in 1935 op het dijkje geplaatst. De zonen van Jan de Boer - Cornelis, Jan en Piet - hebben als één der taken het bijhouden van "hun" weidemolentje. Hoe vaak zullen ze vader De Boer niet hebben horen roepen: "Zet het molentje eens stil, het gaat veels te hard". In tegenstelling tot het eerste aanbrengertje dat zeiltjes op de wieken heeft, werkt het tweede molentje met schotjes op de wieken, namelijk één, twee of geen. Ten gevolge van een tekort aan onderhoud waait ook dit weidemolentje tijdens een storm in 1955 total-loss. Een jaar later wordt het derde molentje (de tegenwoordige Johan) opgetrokken, te weten een zogenoemd Rem-molentje. Deze lijkt echter weinig op zijn voorgangers; die zijn als type te vergelijken met het molentje van de Klikjespolder bij Oostwoud. In 1964 worden de boerderij en opstallen gesloopt omdat ze plaats moeten maken voor de woningbouw Grote Waal. Het molentje wordt afgebroken maar vervolgens weer herplaatst op een voor haar wezensvreemde plaats, te weten de dierenweide van het Julianapark te Hoorn. Hier staat het jarenlang en de toestand gaat zienderogen achteruit. Totdat in 1985 Jan Beers en Coen Rood besluiten de molen daar met toestemming van de gemeente Hoorn weg te halen en weer op te bouwen bij de ijsbaan van Schellinkhout nabij de Grote Molen. Het molentje wordt geplaatst op de reeds aanwezige betonnen fundering van een verdwenen ijzeren watermolentje; de oorspronkelijke betonnen pompbak waar het molentje op staat is in het park achtergebleven en daar later door de gemeente verwijderd. Op zijn nieuwe plaats krijgt het molentje o.a. een nieuwe ondertoren, nieuwe centrifugaalpomp en nieuw wiekenkruis. Het bovenhuis met bovenwiel en bonkelaartje is nog grotendeels origineel. In 1987 wordt de restauratie voltooid en krijgt stichting De Westfriese Molens officieel het eigendom. Johan bemaalt "De Pekel", een lager gelegen gebied van ongeveer 2 ha. waar in het verleden grond is afgegraven ten behoeve van dijkverzwaring. Het gebied is gelegen aan de Zuiderdijk (Westfriese Omringdijk) tussen de Grote Molen en het dorp Schellinkhout. In de wintermaanden staat het onder water omdat het dan gebruikt wordt als ijsbaan.
In 1992 is door de molenaars de pomp verlaagd, omdat de centrifugaalpomp in de betonnen fundering nauwelijks nog kan malen vanwege de lage waterstand in de Pekel. De oude pomp wordt hiertoe verwijderd en een nieuwe, kleinere pomp geplaatst buiten de ondertoren. Het pomphuis is gemonteerd op een houten juk, ongeveer 35 cm lager dan in de oude situatie. De aandrijving geschiedt d.m.v. een V-snaaroverbrenging, die voor een extra versnelling van 1,9 zorgt. De opvoerhoogte is hiermee sterk vergroot. De lange afvoerbuis wordt nog voorzien van een terugslagklep dichtbij de pomp ten behoeve van een betere waterafvoer bij onregelmatige wind. Aan het eind van de afvoerbuis bevindt zich geen terugslagklep, omdat de buis boven het peil van het buitenwater uitmondt. Het deel van de overbrenging buiten de ondertoren wordt afgedekt door een wegneembare houten behuizing. Het resultaat is dat de molen weer goed kan malen. Er is een pompconstructie gemaakt, die vrij uniek genoemd kan worden bij een dergelijk molentype. Het molentje is na de laatste verplaatsing vernoemd naar Johan C. Kerkmeijer (zie hierboven).

De eerste foto is in 1985 in het Julianapark in Hoorn gemaakt. De andere vier foto's zijn van respectievelijk 1987, februari 1991 en omstreeks 1995 (2x).
       

Uit: het Noordhollands Dagblad van maandag 16 november 1987.
Westfriese jubilea bij fruittelers.
De afdeling West-Friesland van de Nederlandse Fruittelers Organisatie (NFO) heeft vrijdagavond 13 leden gehuldigd voor hun jubileum.
Negen fruittelers waren 40 jaar lid en kregen een zilveren speld. Vice-voorzitter Musters spelde namens het NFO-hoofdbestuur bij vier telers de gouden speld op: De onderscheiding was voor nestor D. Saal uit Wognum (70 jaar lid), J. Boot uit Schellinkhout (55 jaar lid) en de heren W. Veerman uit Midwoud en J. Zander uit Hoogwoud (50 jaar lid).

Familie (Klaas) Dekker, wonende Dorpsweg 95, vraagt in 1986 een bouwvergunning aan voor de bouw van een ligboxenstal en een jongveestal met machineberging op de percelen K nrs. 817 en 818 (ten westen van de nieuwbouw in Schellinkhout) in het kader van de ruilverkaveling Westwoud.

Klaas Dekker begint er een melkveehoudersbedrijf. Daartoe worden een vrijstaande woning, een ligboxenstal, een werktuigenberging/jongveestal, voer- en kunstmestsilo's, kuilplaten, sleufsilo's en een mestvaalt gerealiseerd. Het nieuwe adres wordt Havenweg 19a.